اقتصاد تحریم زده و کرونا زده کشور جدای از عوامل غیر ارادی از عوامل ارادی حاصل از ملاحظات سیاسی و بی تدبیری هم نشات می گیرد، شرایط نابسامان چندماه اخیر را نمی توانیم به گردن تحریم ها بیاندازیم، وقتی صحبت از تدبیر در دولت داریم یعنی آینده نگری و راهکارهایی که در مواجه با بن بست ها بتوانیم کارگشا باشیم و به اصطلاح تدبیر انجام شده را به کار گیریم، اما در این چند ماه به خصوص اول سال 99تاکنون شاهد بی تدبیری کامل دولت در مسائل اقتصادی هستیم عدم نظارت و یا خواب نظارت باعث به وجود آمدن سوء استفاده های گوناگونی شد که هرکدام از آنها بخش بزرگی از اقتصاد کشور را معیوب کرده اند از رانت و آقازادگی و فامیل بازی تا چشم پوشی از تخلفات ریز و درشت در این وانفسای به وجود آمده به شدت موج نارضایتی مردم را در معیشت به وجود آورده است.
چند سال پیش به یاد دارم رئیس جمهوری محترم تدبیر و امید با بیان اینکه زیرمیزی به رومیزی تبدلیل شده است گلایه کرد اما الان باید پرسید شما که می دانستید زیرمیزی به رومیز آمده چه کرده اید!؟ چرا تخم مرغ دزد را به شتر دزد تبدیل کرده اید؟ آیا این معنی تدبیر است!؟ کدام امید را در بین مردم ایجاد کرده اید؟
مردمی که از فردای وضعیت خود خبر ندارند و نمی دانند در این اقتصاد بادکنکی که هر ور آن را می گیرید از سوی دیگر آن بیرون می زند به چه چیزی امید داشته باشند!؟
حال حساب کنید اگر قوه قضائیه در این مفساد و کنترل مثل گذشته وارد نمی شد کشور به کدام سو می رفت!؟
کمتر از یک سال به عمر دولت تدبیر و امید مانده است کاری هم از این دولت ساخته نیست 7سال وقت کافی وجود داشته است می دانسته که ثمره بر جام گلابی گندیده و کرم زده است چرا نهال دیگری نکاشته است تا نشان دهد که تدبیر دارد؟
اگر ملاحظات نمی گذارد که عدم کفایت دولت اعلام شود، بهتر نیست دولت یا در این زمان سکوت کند و یا کار را به کاردان بسپارد! چرا 80 میلیون جمعیت ایران باید تاوان این ندانم کاری را بدهد! معنی سکوت با لبخند چیست؟
جالب اینجاست که فرار به جلو سیاست دولت شده است روزی از اینکه آب و برق مردم را در این دوران قطع نکرده از خود متشکر است! و از سوی دیگر در این وانفسا فشارهای مالیاتی را چند برابر کرده است و بازار کالاهای اساسی نیز که شاهد هستیم غیرقابل کنترل شده است معلوم نیست دولت متعلق به جمهوری اسلامی ایران است یا قرار است آب به آسیاب دشمن بریزد و نارضایتی مردم را به اوج برساند.
تحریم هستیم قبول!؟ تبادل ارز نداریم قبول!؟ دشمن بیرونی داریم قبول!؟ کرونا هم به آن اضافه شد قبول!؟ اما توانمند ی ها و دارائی های داخلی خودمان پس چی!؟ با یک مثال ساده به مرقومه خودم پایان می دهم تا شما قضاوت کنید در تمامی این شرایط موز و سیگار از هزاران کیلومتر دورتر از ما منظم بدون وقفه و بدون افزایش های نجومی در کلیه شهرها و روستاهای کشور توزیع می شود! چگونه!؟ چطوری!؟ و چرا؟ وکجا و چه وقت!؟ نه در انتقال ارز مشکل دارند! نه در حمل و نقل دریائی کانتینری گمرکی ترابری و توزیع…..!؟ نه سرما و گرما!؟ نه قیمت تعزیراتی!؟ نه نبود لاستیک و سوخت!؟ به راستی چرا نمیتوانیم در مابقی مسائل مثل واردکنندگان موز و سیگار عمل کنیم!؟ تدبیر آنها چه بوده! حداقل از آنها بیاموزیم شاید که کارساز باشد.
30شهریور99
